Czasu tego używamy w odniesieniu do czynności przyszłej (future), o której mówiliśmy w przeszłości (in the past). Chodzi o wydarzenie, które miało trwać przez określony czas do wskazanego momentu w przyszłości (perfect) i dodatkowo jest w nim podkreślona ciągłość trwania (continuous).

Jest to czas przyszły niedokonany. Używamy go w odniesieniu do czynności, które zakończą się w określonym momencie (perfect) w przyszłości (future) albo zanim rozpocznie się inne wydarzenie. Zawsze określa się w nim precyzyjny czas.

Jest on czasem przyszłym (future) ciągłym (continuous). Używamy go do opisania czynności, która będzie trwała we wskazanym momencie w przyszłości lub do opisania rutynowych wydarzeń w przyszłości.

Czasu tego używamy, kiedy chcemy powiedzieć, że jakieś wydarzenie w przeszłości (future) miało trwać przez określony czas (continuous), ale mówimy o nim w przeszłości (in the past). Używamy go również w mowie zależnej i w okresach warunkowych: drugim oraz mieszanym.

Czasem ten z jednej strony wskazuje na zależność wydarzenia z przeszłości i stanu teraźniejszego (perfect), a z drugiej – podkreśla jej ciągłość (continuous). Można za jego pomocą opisywać wydarzenia trwające do chwili obecnej lub skończone, ale mające wpływ na stan aktualny.

Czasu tego używamy, mówiąc o czynności bądź wydarzeniu, które z reguły już od jakiegoś czasu trwają bądź zakończą się do wskazanego momentu (perfect) w przyszłości (future). W czasie tym kładzie się nacisk na czas trwania czynności, jej ciągłość (contimuous).

To tzw. czas zaprzeszły, którego używamy w odniesieniu do wydarzeń w przeszłości (past), które zakończyły się przed innym wydarzeniem. Podkreśla się w nim fakt zakończenia jednej czynności przed wystąpieniem drugiej (perfect).

Jest to czas przeszły (past) niedokonany. Podkreśla się w nim ciągłość wykonywanej czynności (continuous) i wskazuje moment jej trwania. Po jej przerwaniu następuje zazwyczaj czas Past Simple określający konkretny moment w przeszłości.

Jest on cza­sem łączą­cym przesz­łość z terażniej­szością. Podkreś­lana jest w nim za­leż­ność wyda­rze­nia z przesz­łoś­ci (perfect) i aktualnego stanu (present), jed­nak nie ma wska­zanego mo­mentu w prze­szłości. W ten spo­sób naj­łatwiej od­różnić go od Past Simple, który jedno­znacznie wska­zuje moment akcji.

To czas przyszły (future) prosty (simple) stosowany w następujących sytuacjach: kiedy w chwili mówienia podejmujemy decyzję o zrobieniu czegoś; w odniesieniu do przyszłego zdarzenia, co do którego jest pewność; oferując pomoc lub prosząc o nią.